Ήταν ένα ιδιαίτερο παιχνίδι. Σε ένα αλλιώτικο σκηνικό, από αυτό που συνήθισε ο κόσμος για 35 περίπου χρόνια. Έλειπε η πιο συμπαθητική φιγούρα που γνώρισε αυτό το γήπεδο. Ο άνθρωπος που αγάπησε όσο τίποτε άλλο στη ζωή του τον Τιτάνα Σερβίων. Που έδωσε τα πάντα γι αυτόν.
Στην αναφορά, ακούστηκε το πιο παγερό ΑΠΩΝ. Ο Αστέριος Μεγαρέας δεν ήταν εκεί.
Δεν βρισκόταν στη γνώριμη θέση του. Ο λατρεμένος Γιούλης παρακολούθησε με αγωνία από κάπου ψηλότερα το παιχνίδι. Είδε παράγοντες, προπονητές, παίκτες και φιλάθλους να γυρίζουν εκεί ψηλά το κεφάλι , σ αυτόν… και να τον χαιρετούν. Να τον τιμούν. Στην σιγή του ενός λεπτού, απ το μυαλό όλων πέρασαν στιγμές και εικόνες , από την ακούραστη προσπάθεια και προσφορά του αξέχαστου αυτού ανθρώπου.
Η φωτογραφία με τον ήρωα των γηπέδων τοποθετήθηκε που αλλού; Στα αποδυτήρια των αθλητών, των οποίων ήταν η ψυχή.
Αυτό που μένει να γίνει, σαν ελάχιστο καθήκον όλων μας, η ονομασία του σταδίου. Δικαιωματικά θα πάρει το όνομα του ανθρώπου που το υπηρέτησε όσο κανείς άλλος.
<<Γιούλη η μνήμη σου θα είναι αιώνια και θα ζεις πάντα στις καρδιές μας>>.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε αποφύγετε ύβρεις και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, ειδικά σε προσωπικό επίπεδο. Σχόλια υβριστικά και άσχετα με το δημοσιευμένο θέμα θα διαγράφονται.