Βαγγέλης Παπανίκος: «Ο καλύτερος πρέπει να προπονείται με τον καλύτερο ...Τελεία και παύλα - Όλα τα άλλα είναι λόγια για κατανάλωση»

«Ο καλύτερος πρέπει να προπονείται με τον καλύτερο»

Ο Βαγγέλης Παπανίκος που ανακάλυψε τον Μίλτο Τεντόγλου, μιλάει στο sports3.gr

Το τηλέφωνο του Μίλτου Τεντόγλου δεν σταμάτησε να δέχεται κλήσεις και μηνύματα χθες βράδυ. Πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να συγχαρούν τον Πρωταθλητή Ευρώπης για δεύτερη μάλιστα συνεχή φορά. Ο Μίλτος δεν είναι από τα παιδιά που…τρελαίνονται να μιλάνε στο τηλέφωνο. Όταν όμως είδε στο κινητό του ένα συγκεκριμένο αριθμό, έσπευσε να απαντήσει. Από τα Γρεβενά, τον καλούσε ο Βαγγέλης Παπανίκος, ο άνθρωπος που τον ανακάλυψε, ο προπονητής που τον έβαλε στο στίβο.

Ο Παπανίκος είναι ένας σεμνός άνθρωπος. Χαμηλών τόνων. Δεν μιλάει και αυτός εύκολα. Από την μέρα που ο Τεντόγλου έφυγε από τα χέρια του, πήγε στην Αθήνα και εντάχθηκε στην ομάδα του Γιώργου Πομάσκι, άκουσε πολλά. Ότι π.χ. αυτός «έχτισε» τον Τεντόγλου και όταν ήταν έτοιμος για επιτυχίες και διακρίσεις, τον ανέλαβε άλλος. Ο Παπανίκος, απλά χαμογελάει όταν τα ακούει και τα διαβάζει. Και μιλώντας σήμερα στο sports3.gr είναι απόλυτα ειλικρινής: «Ακούστε: ο καλύτερος πρέπει να προπονείται με τον καλύτερο, έχοντας τους καλύτερους συναθλητές για να αποτελούν κίνητρο και, στις καλύτερες εγκαταστάσεις. Τελεία και παύλα. Όλα τα άλλα είναι λόγια για κατανάλωση».

Επίσης ο Βαγγέλης Παπανίκος δεν είναι και ο πιο εύκολος σε συνεντεύξεις από την άποψη πως δεν θέλει μιλώντας, να πάρει μερίδιο από την επιτυχία του Μίλτου και του Πομάσκι. «Είναι όλη δική τους και του Πομάσκι, λέει. Αυτοί δουλεύουν και πραγματικά είναι πολύ δύσκολες οι συνθήκες αυτή την εποχή να κάνουν τη δουλειά του όπως πραγματικά θέλουν, και με όλα τα υπόλοιπα που υπάρχουν όπως  πχ. τα οικονομικά ζητήματα».

Πιάνουμε το νήμα από την αρχή: Ο Μίλτος μέχρι την Γ’ Γυμνασίου έκανε παρκούρ. Κανένας δεν είχε ανακαλύψει μέχρι τότε τον «αθλητή Τεντόγλου». Λέει ο Παπανίκος: «Όταν τον πρωτοείδα, μαζί με την Ιωάννα Ζάκκα, ξεκίνησαν και οι δύο από το ύψος. Και η Ιωάννα είναι δική μου αθλήτρια από τα Γρεβενά και αργότερα «κατέβηκε» στην Αθήνα όπου την ανέλαβε ο Γιάννης Κουτσογιαννόπουλος. Για λίγο έχασε τώρα στο Τορούν τον τελικό, είχε πετυχημένη στο 1.87μ και στο…τσακ έχασε το 1.91μ. που θα την έβαζε στον τελικό. 

Ο Μίλτος λοιπόν είδε τότε την Ιωάννα να κάνει ύψος, αλλά ήταν δύσκολο να τον πείσω να αφήσει το παρκούρ, καθώς τα παιδιά που ασχολούνται με αυτό έχουν τη δική τους κουλτούρα. Τελικά πήγε δοκίμασε στο ύψος και του άρεσε. Τους είπα να προπονούνται μαζί στο κλειστό γυμναστήριο που έχουμε στα Γρεβενά, σιγά σιγά τον πείσαμε και ήρθε. Στην αρχή να πω την αλήθεια νόμιζα πως ήταν μεγαλύτερος σε ηλικία και όχι 15 ετών μόλις ( έχει γεννηθεί το 1998). Μετά άρχισε να έρχεται στο γήπεδο, ήταν όμως δύσκολα τα πράγματα. Στην αρχή ερχόταν σε μια δυο προπονήσεις την εβδομάδα, μετά σε καμία, εξαφανιζόταν, εντάξει, ήταν δύσκολα  τα πράγματα στο ξεκίνημα. Τα καλοκαίρια πήγαινε στη Γερμανία που ζει ο πατέρας του και διατηρεί εκεί εστιατόριο ( η μητέρα του είναι δασκάλα, έχει και μια αδελφή την Κατερίνα). Να φανταστείτε, πρώτη φορά που φόρεσε αγωνιστική φανέλα, αν και είχαν προηγηθεί οι νίκες του στα πανελλήνια πρωταθλήματα, ήταν όταν πήγαμε στο Κάλι της Κολομβίας το 2015 (πάνω φωτογραφία), στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα παίδων που βρέθηκε στην πέμπτη θέση. Τότε ήταν ο πρώτος του αγώνας με την Εθνική ομάδα. Ξεντυνόμασταν στο αεροδρόμιο να φορέσουμε τα ρούχα της Εθνικής». 

Συνεχίζει ο Βαγγέλης Παπανίκος:

«Άρχισε λοιπόν πιο συστηματικά να αθλείται. Θέλαμε κάθε χρόνο να ανεβαίνουμε αρκετά εκατοστά. Παρατηρούσε λεπτομέρειες, άρχισε να προπονείται, για πρώτη φορά τότε άρχισε να του αρέσει πολύ αυτό που κάνει, ήρθε δεύτερος στο παγκόσμιο των εφήβων που έγινε στο Μπίντγκοτζ της Πολωνίας το 2016 και το αποκορύφωμα εκείνη τη χρονιά ήταν η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες με το 8.19μ. στην Καλαμάτα.  Η εξέλιξη του μετά είναι γνωστή».

Κομβικό σημείο λοιπόν αποτέλεσε η εισαγωγή του Τεντόγλου στο τμήμα Πληροφορικής του Καποδιστριακού. Έπρεπε να φύγει για την Αθήνα. Λέει ο Παπανίκος:

«Σε συνεννόηση με την Ομοσπονδία και επειδή έπρεπε να σπουδάσει και επειδή ο καλύτερος πρέπει να προπονείται με τον καλύτερο, έχοντας τους καλύτερους συναθλητές για να αποτελούν κίνητρο και στις καλύτερες εγκαταστάσεις, έφυγε για την Αθήνα. Το έχω πει και σε σεμινάριο μπροστά σε όλους τους προπονητές. Εδώ στα Γρεβενά, δυστυχώς τότε δεν υπήρχαν κλειστές εγκαταστάσεις. Πηγαίναμε στην Πτολεμαΐδα (πάνω φωτογραφία) με -2 και -3 βαθμούς να κάνουμε προπόνηση στο εκεί κλειστό. Και κάναμε αγώνα μόνο όταν «κατεβαίναμε» στην Αθήνα. Αυτό γινόταν. Ο Μίλτος έφυγε από εμένα πολύ φυσιολογικά.  Εδώ ούτε γιατρό δεν είχαμε, ούτε αίθουσα να προπονηθούμε. Και αν δείτε πού κάναμε προπόνηση όταν πήγε στους Ολυμπιακούς Αγώνες: στο κενό ανάμεσα στο τερέν και στις εξέδρες του γηπέδου μπάσκετ. Εκεί κάναμε προπόνηση. Με χιόνια και με κρύα. Κρατούσαμε καρυοφίλια όταν οι άλλοι πολεμάνε με όπλα. Λίγο αργότερα έκαναν ανακαίνιση. Ο Μίλτος λοιπόν έφυγε πολύ φυσιολογικά και να μην αφήνει κανένας αιχμές. Ήρθε στα Γρεβενά ο κ.Κουσιώρας ο ομοσπονδιακός προπονητής, συζητήσαμε, εγώ για οικογενειακούς και προσωπικούς λόγους δεν μπορούσα να ακολουθήσω και ο Μίλτος έπρεπε να βρει έναν προπονητή να αθληθεί. Ο Πομάσκι είχε τον Τσάτουμα τότε, αλλά και τη διάθεση να τον αναλάβει και να τον προπονήσει. Δεν υπήρξε δεύτερη σκέψη. Η απόφαση ήταν του Μίλτου βεβαίως, όχι δική μου. Κατευθύνθηκε σωστά ο Μίλτος, ο Πομάσκι τον ήξερε. Ταίριαξαν οι δυο τους. Είχαμε γνωρίσει τον Πομάσκι σε καμπ του ΣΕΓΑΣ στην Κρήτη που είχαμε βρεθεί 3-4 φορές. Στην αρχή δεν ήταν και τόσο χαλαρά, σκεφτείτε ένα παιδί που ξαφνικά βρέθηκε στους ξενώνες στο ΟΑΚΑ. Αυτή είναι η αλήθεια».

Για το τέλος:

-Πώς θα χαρακτηρίζατε τον Μίλτο;

–«Ο Μίλτος έχει το δικό του ένστικτο, ό,τι πει θα το κάνει Δεν είναι χαρακτήρας που ανοίγεται εύκολα. Είναι δύσκολος να μιλήσει. Οι επιτυχίες του πάντως στα Γρεβενά τουλάχιστον, έχουν αποτελέσει κίνητρο για πολλά παιδάκια που έρχονται στο Στίβο».