Ο ΤΕΜΟΝ ΑΕΚ στον 5ο Δόλιχο αγώνα δρόμου – Δελφοί - Ολυμπία 255χλμ

Ο Γιώργος Ζαχαριάδης, ΤΕΜΟΝ ΑΕΚ, γράφει στο προφίλ του σε σελίδα  κοινωνικής δικτύωσης για την συμμετοχή του στον 5^ο   Δόλιχο αγώνα δρόμου –  Δελφοί - Ολυμπία 255χλμ.

 Μια όμορφη αλλά και δύσκολη διαδρομή τελείωσε με επιτυχία!!!

Ωραίες στιγμές, γνωριμίες με νέους δρομείς, εθελοντές, εμπειρίες, εικόνες, συναισθήματα, άρωμα και χρώμα Ελλάδας σε όλο της το Μεγαλείο.

 Ένας αγώνας που δεν ενδιαφέρει ο χρόνος αλλά ο τερματισμός, δεν ενδιαφέρει η θέση αλλά το κλαδί ελιάς και το βαρύτιμο τρόπαιο, το μετάλλιο, οι στιγμές οι συγκλονιστικές, οι στιγμές γεμάτες πόνο, βαριές ανάσες εκεί στις ανηφόρες για το Καλούσι, για την Πεύκη, για το Κρυονέρι, στο Αλποχώρι, Καλέντζι,, στο Παναχαϊκό όρος, εκεί όπου ένιωθες την ανάγκη κάπου να βρεις έναν τόπο να ξαποστάσεις, να κλείσεις λίγο τα μάτια για δευτερόλεπτα και νιώθεις ότι κοιμάσαι τρεις ώρες.

 Άστα ΣΕ λέω... "δεν τρέχεται αυτός ο δρόμος με πόδια, θέλει μόνο ψυχή και τρέλα!!!

Φέτος ήταν η 3η φορά, μ΄ έμαθαν και οι πέτρες, τα βουνά, τα δέντρα, τα ποτάμια που έτρεχαν" ασταμάτητα, τα πουλιά που κελαηδούσαν μέρα νύχτα και ένιωθα ότι με καλωσόριζαν, εκεί στο φαράγγι του Ερύμανθου προσπαθώντας να το διασχίσεις μέχρι να φτάσεις στα εγκόσμια...., το βράδυ περνώντας το ποτάμι τον Πηνειό για να πας στο πανέμορφο δάσος της Φολόης, να βλέπεις τα μικρά χωριουδάκια λες και είναι ζωγραφισμένα πάνω σε πίνακα, στα ψηλά βουνά.

 Τι εικόνες θεέ μου, τι εμπειρίες, και ο πόνος στα πόδια έκανε το πέρασμά του αλλά οι φωνές των εθελοντών φτάνοντας στα τραπεζάκια ΣΕ έκαναν να ξεχνάς τα πάντα και άντε πάλι από την αρχή.

Φέτος ήταν μαζί μου και ο Αλέξανδρος με τον Νίκο.

 Θελήσαμε να τρέξουμε μαζί, το προσπαθήσαμε, όμως λίγο το υπερβολικό άγχος για τον χρόνο, μ΄ έκανε να ξεφύγω λίγο από τον Νίκο για να προλάβω να φτάσω στο Καλέντζι, έτσι συνέχισα μόνο με τον Αλέξανδρο, ο οποίος ήθελε τόσο πολύ να τερματίσει, γιατί είχε προσπαθήσει άλλες δύο φορές και δεν τα κατάφερε, τώρα ήταν η 3η και ήθελε τόσο πολύ να είναι δίπλα στον ΤΕΜΟΝ.

 Μου έδωσε τόση ενέργεια και δύναμη, δεν το κατάλαβε, ήταν η ευθύνη που ανέλαβα να τον πάω στην Ολυμπία, ήταν η εμπιστοσύνη που ένιωθε δίπλα μου κι εγώ ένιωθα περίεργα, δεν ήθελα να τον προδώσω, ήθελα να τον δω να κλαίει από χαρά και τα καταφέραμε, φτάσαμε στην Ολυμπία, στεφανωθήκαμε με το κλαδί Ελιάς, αγκαλιαστήκαμε και ανανεώσαμε το ραντεβού μας σε κάποια άλλα ελληνικά μονοπάτια. 

Αλέξανδρε σ΄ ευχαριστώ που μ΄ έκανες να κλάψω και να νιώσω περήφανος για σένα, γιατί "το ΄χεις"!!! Γιάννη Γερμακόπουλε και Δήμητρα Κορκουλα, με τους εθελοντές, πόσο σας ευχαριστώ για όλα αυτά!!!

Γιώργος Ζαχαριάδης – ΤΕΜΟΝ ΑΕΚ