Με αφορμή την 3η θέση του Στέλιου Ζάμπακα στους αγώνες κολύμβησης «Καλλιπάτειρα 2016» - της Ελένης Παφύλη

Σπάνια θα ακούσεις στην περιοχή μας άτομα με αναπηρία να διακρίνονται σε αθλητικούς αγώνες και μάλιστα σε πανελλαδικό επίπεδο.
Ακόμη σπανιότερα (τολμώ να γράψω, ποτέ μέχρι σήμερα) )άτομο με αυτισμό .
Γιατί?

Οι αιτίες πολλές και χιλιοειπωμένες .
Σήμερα όμως δεν θα σταθώ σ’ αυτές.
Σήμερα θα γράψω για τον Στέλιο και το μήνυμα που μας έστειλε.

Ο Στέλιος είναι ένα παιδί με διάγνωση αυτισμού. Ένα παιδί με ικανότητες κρυμμένες κάτω από την ταμπέλα του αυτισμού.
Ικανότητες που μόνο οι γονείς του έβλεπαν και συνεχίζουν να βλέπουν .
Που πίστεψαν στον Στέλιο και με την υπομονή και επιμονή τους κατάφεραν να τις αναδείξουν .

Ο Στέλιος διακρίθηκε για πρώτη φορά στην κολύμβηση. Διακρίνεται όμως χρόνια τώρα για την επιμονή του να αποκτά γνώσεις και να κατακτά δεξιότητες.

Ο Στέλιος και οι γονείς του , ας γίνουν παράδειγμα , για όλους εμάς τους γονείς παιδιών με αυτισμό και τους εκπαιδευτικούς που δουλεύουν με παιδιά με αυτισμό . Πως?
Γονείς και εκπαιδευτικοί να πιστέψουμε στις ικανότητες που έχουν τα παιδιά με αυτισμό , να «σκάψουμε» και να τις αναδείξουμε.

Ο Στέλιος δεν θα σταματήσει εδώ. Θα συνεχίσει. Γιατί είναι γεννημένος αγωνιστής και μελλοντικός πρωταθλητής στους Παραολυμπιακούς.

Ελένη Παφύλη
Πρόεδρος του
Συλλόγου Γονέων Κηδεμόνων και φίλων ατόμων με αυτισμό Ν.Κοζάνης.