Αγωνίζονταν νεαρά παιδιά, το μέλλον της χώρας , όχι μόνο για το ποδόσφαιρο αλλά γενικά σε όλα τα επίπεδα. Ο φίλαθλος αυτός έπρεπε να βλέπει 22 ποδοσφαιριστές να αγωνίζονται με πάθος και δύναμη, με τέχνη και μυαλό, με ήθος και σεβασμό στους φιλάθλους, στους συμπαίκτες και κυρίως προς τους "αντιπάλους" και να προσπαθήσουν να βγουν νικητές αποδεικνύοντας πως είναι καλύτεροι.
Το ίδιο θα επιθυμούσε να βλέπει και από τους διαιτητές. Να είναι στο μέτρο του εφικτού σωστοί και δίκαιοι, για να είναι και το αποτέλεσμα σωστό και δίκαιο και δίκαια η νίκη της όποιας ομάδας κέρδισε.
Δυστυχώς όμως οι διαιτητές ήταν πολύ μικροί για το μεγάλο ρόλο που είχαν.
Ευνόησαν απροκάλυπτα την τοπική ομάδα να κερδίσει. Αυτό ήθελαν; Αυτός ήταν ο στόχος τους; Σκέφτηκαν τι άλλο προσέφεραν στα νεαρά παιδιά και στους φιλάθλους;
Τα παιδιά σε αυτόν τον αγώνα, αλλά και σε άλλους όμοιους, που μπορεί να είναι τότε η ομάδα που τώρα έχασε, θα διαπιστώσουν και θα τους γίνει βίωμα ότι δεν φτάνει να προσπαθείς, δεν φτάνει να έχεις προσόντα, δεν φτάνει να είσαι καλύτερος για να πετύχεις.
Χρειάζεσαι προστάτη, χρειάζεσαι αθέμιτη βοήθεια, χρειάζεσαι κάποιον να καλύπτει τα λάθη τις, παραλήψεις, χρειάζεσαι... χρειάζεσαι...
Χάνουν έτσι την εμπιστοσύνη στο θεσμό της διαιτησίας (εν προκειμένω) αλλά γενικά στους θεσμούς και προσπαθούν να βρουν αλλού στηρίγματα, αφού θα γνωρίζουν ότι τα δικά τους μόνο προσόντα δεν φτάνουν.
Τα παραδείγματα πολλά, όχι μόνο στο χώρο του ποδοσφαίρου όπου το επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχει διακοπή, αλλά ακόμα και σε επίπεδο απονομής δικαίου, δικαιοσύνης, αξιοπιστίας και αξιοκρατίας.
Αν επικρατούσε πάντα το σωστό και το δίκαιο η χώρα δεν θα βρίσκονταν τώρα χρεωμένη και υποχρεωμένη η κοινωνία να πληρώνει για αυτά που οι λίγοι πήραν.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο. 28 άτομα αγωνίζονταν αλλά οι τρεις αποφάσιζαν για την τύχη και την έκβαση του αγώνα. Αυτό γίνεται κάθε Κυριακή σε όλους του αγώνες. Το 10% αποφασίζει για το 90%.
Το παράδοξο είναι ότι το αποδέχεται το σύνολα γιατί κάθε φορά κάποιο ποσοστό από αυτούς τους βολεύει κάποιο αποτέλεσμα. Στη, γενικά όμως, σούμα βγαίνει χαμένο και το 90%, όπως συμβαίνει σήμερα στην κοινωνία. Το 90% πληρώνει για όσα καταχράστηκε το 10%.
Δυστυχώς δεν υπάρχει ελπίδα πως μπορούν όλα τα κακώς κείμενα να διορθωθούν.
Μπορεί ένας πλανητάρχης να ύμνησε την δημοκρατία στην χώρα που την γέννησε και μπορεί το 90% της παγκόσμιας κοινωνίας να την ασπάζεται όμως ταυτόχρονα θα υπάρχει πάντα κι ένας Σόιμπλε που στο όνομα των θεσμών, δηλαδή του ισχυρού (αντίστοιχοι διαιτητές, δικαστές, θεσμικοί και πάει λέγοντας) ,δηλαδή του Ισχυρού, θα την ακυρώνει και θα επιβάλει το δίκαιο του ισχυρού.
Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για τους διαιτητές. Δεν μπορούν να αντιληφθούν το κακό που κάνουν.
Θα προτιμούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι τα παίρνουν. Θα ήταν πολύ προτιμότερο να τα παίρνουν και να αδικούν, παρά να αδικούν για ταπεινά κίνητρα, όπως τοπικά η γνωριμιών και κάποια κλίκα της πλάκας.
Πλάκα- πλάκα την έπαθε και η χώρα ....
Α. Ε. Ελπίδες Ελλησπόντου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε αποφύγετε ύβρεις και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, ειδικά σε προσωπικό επίπεδο. Σχόλια υβριστικά και άσχετα με το δημοσιευμένο θέμα θα διαγράφονται.