Παύλος Ταγτεβερενίδης διευθυντής μουσικού Γυμνασίου Λυκείου Πτολεμαΐδας: Το εν Κρόκω κατόρθωμα !

Είχα την τύχη σήμερα να παρακολουθήσω ιδίοις ομμασι τον αγώνα της ομάδας του Κρόκου. Οι καιρικές συνθήκες ιδανικές.
Η ατμόσφαιρα τόσο απλή, αλλά και τόσο όμορφη. Ο αγώνας δεν είχε να ζηλέψει απολύτως τίποτα από αγώνες ανώτερων κατηγοριών. Το θέαμα κατι παραπάνω από αξιοπρεπές. Και φυσικά το αποτέλεσμα για μια ακόμη φορά απόλυτα πετυχημένο! 

Τι έχω αποκομίσει, όμως, από το σημερινό απόγευμα; 
Ολοι οι άνθρωποι, που περιτριγυριζουν την ομάδα, είναι ερασιτέχνες! Και γουστάρουν που είναι ερασιτέχνες. Προσοχή: ερασιτέχνες όχι με την κακή ή την επιπόλαιη έννοια του όρου. 

Όχι με την έννοια του μη επαγγελματία. Αλλά με την αρχαιοελληνικη έννοια του όρου, ότι δηλαδή αγαπούν τρελά, είναι ερωτευμένοι (ερω στα αρχαία σημαίνει αγαπώ ερωτικά, από δω βγαίνει ο έρωτας, ο εραστής κλπ) με την τέχνη τους, με αυτό που κάνουν, στην προκειμένη περίπτωση το ποδόσφαιρο και ό, τι αυτό συνεπάγεται.

Δεν ξέρουμε πού θα καταλήξει αυτό το όμορφο ταξίδι. Ούτε πόσο παραπάνω (αν υπάρχει παραπάνω, δεδομένων των αντικειμενικων δυσκολιων) θα αγγίξει αυτή η τόσο και μόνο συμπαθητική ομάδα, αυτο το αναρχικό -ποδοσφαιρικά μιλώντας- σύνολο με την πλήρη άγνοια κινδύνων που τους διακρίνει, αυτή η μπολιασμενη με σπάνιο μέταλλο και υγιες πάθος "αρμάδα". 

Έχει ήδη, όμως, κατορθώσει να σκορπίσει ένα σωρό διαχρονικά μηνύματα όχι μόνο αμιγώς αθλητικά, αλλά κυρίως ανθρωπιστικά, διδάγματα ζωής. 

Ότι στον αθλητισμό όλα μπορούν να επιτευχθούν, αρκεί να υπάρχει αγάπη για αυτό που κάνεις, προγραμματισμός, εθελοντισμός (σπάνια και τόσο πολύτιμη αρετή), διαρκής στόχευση και αγαθές προαιρέσεις. Ότι δεν υπάρχει ωραιότερο και υγιέστερο θέαμα από το να βλέπεις και να θαυμάζεις νέα, ως επί το πλείστον, παιδιά να αγωνίζονται τίμια και παθιασμένα. 

Ότι με τέτοιους τρόπους οφείλουν όλες οι ομάδες (όχι μόνο οι αθλητικές, αλλά και όλες οι άλλες μορφές ανθρώπινης συνύπαρξης ή κοινωνικής συμβίωσης) να οργανώνονται, να εμπνέουν και να εμπνέονται, να θέτουν στόχους και να επιχειρούν την υλοποίησή τους με συνέπεια, συνέχεια και σταθερότητα. 

Και ότι στην εποχή του καπιταλισμού, των χρημάτων, της οθόνης και του λάιφ στάιλ καλό είναι να μη θυσιάζουμε πάντα τον αγνό και αμόλυντο ρομαντισμό, που μας θυμίζει ότι η ωραιότητα της ζωής ενυπάρχει στην απλότητα και στην αυθεντικότητα. 

Πιθανότατα αυτή η ομάδα βρίσκεται ήδη στην πλήρη ακμή, στο ζενίθ των δυνατοτήτων της και του συνολικού προορισμού της. Αλλά έχοντας διδαχθεί τόσα πολλά, έχει αρχίσει πια να διδάσκει: ένα μικρό ευχαριστώ είναι οικτρά κατώτερο από αυτό που νιώθουμε για το εν Κρόκω κατόρθωμα!
Με πολλή αγάπη, για όλους, λίγο περισσότερη βέβαια για τα άτομα που ξέρω (Γιάννη, Δημήτρη κ.λπ.)!