«Λύγισα στα γόνατα, έκλαψα, όμως είπα “μην τα παρατάς”»

Επιτυχία-πυξίδα για νέα παιδιά όπως ο ίδιος, για όλους μας. Αυτό συνιστά η άνοδος του 24χρονου Απόστολου Τεληκωστόγλου στη δεύτερη θέση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος τάε κβον ντο.

Μόνο όποιος δεν συζητήσει μαζί του ώστε να κατανοήσει την ωριμότητα, την πνευματική ετοιμότητα του αθλητή από τις Αυλές, χωριό του νομού Κοζάνης, μπορεί να χαρακτηρίσει «υπερβολή» τους ίδιους χαρακτηρισμούς.

Εμείς, όταν τον καλωσορίσαμε μόλις επέστρεψε από το Μάντσεστερ της Αγγλίας, απλά είπαμε «μπράβο σου» κλείνοντας το τηλέφωνο. Μας είχε δώσει περισσότερες από μία αφορμές ώστε, πηγαία, να αντιδράσουμε έτσι...

Το ασημένιο μετάλλιό του είναι και ιστορικό, το πρώτο ελληνικό -σε επίπεδο ανδρών- σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Στη «Στέγη Ποντιακού Πολιτισμού» της Κοζάνης, το βράδυ της Τρίτης, οι συμπολίτες -και όχι μόνο συναθλητές και φίλοι του συλλόγου ονόματι «Μακεδονική Δύναμη» όπου ανήκει- του επιφύλαξαν υποδοχή-έκπληξη μετά την επιστροφή στην Ελλάδα.

Μιλήσαμε μαζί τους πριν τον υποδεχθούν, «είναι και δική μας επιτυχία το μετάλλιό του, μπορούμε να ελπίζουμε σε αθλητές όπως ο Απόστολος» μας είπαν, με τα ίδια ή διαφορετικά λόγια, συντοπίτες ενώ τον περίμεναν. «Μπορούμε να ελπίζουμε σε συμπολίτες όπως ο Απόστολος» είπαμε εμείς όταν μιλήσαμε λίγη ώρα μετά μαζί του.

Κλοτσιά στον θώρακα

Πέντε νίκες έκανε στον δρόμο για τον τελικό, εκεί έχασε 22-12 από τον Αζέρο Μιλάντ Μπεϊτζί Χαρτζεγκάνι.

Ο αντίπαλός του ήταν χάλκινος ολυμπιονίκης στο Ρίο (2016). Νίκη-διαβατήριο για το μετάλλιο, παράλληλα «απόδειξη της αξίας του», όπως αναγνώρισαν πολλοί ξένοι, προπονητές και αθλητές, επί αγγλικού εδάφους, ήταν η νίκη του (13-12) στον προημιτελικό απέναντι στον Ιταλό Μπότα.

«Συγχαρητήρια», Απόστολε Τεληκωστόγλου, γιατί αλήθεια υπερτονίζεται το αντίκρισμα του Ιταλού;

«Ευχαριστώ όλους σας, η αγάπη, η αναγνώριση που παίρνω στην πόλη μου και όχι μόνο ανανεώνουν τις δυνάμεις μου για το μέλλον.

»Ηταν απίστευτο το υψηλό επίπεδο της διοργάνωσης, έβρισκες κίνητρα να δώσεις τον καλύτερο εαυτό σου. Λογικό είναι να επιμένουν όλοι στη νίκη μου με τον Ιταλό στον προημιτελικό επειδή μέχρι το τελευταίο λεπτό με νικούσε.

»Για την ακρίβεια, τρία, ναι, τρία δευτερόλεπτα πριν από το τέλος, έκανα μια κίνηση που μου έδωσε τη νίκη. Λύγισα στα γόνατα, έκλαψα, αλλά είπα στον εαυτό μου “μην τα παρατάς” και έκανα την κίνηση που μου έδωσε τη νίκη!».

• Τάε κβον ντο... Πρέπει να ήταν τολμηρή η κίνηση της τελευταίας στιγμής.

Κλοτσιά στον θώρακα του έδωσα και πήρα το μετάλλιο.

• Αν κάποιος δεν αγαπά τον αθλητισμό όπως εμείς οι δυο, ακούει «κλοτσιά στον θώρακα» και τρομάζει. Λέει «τι... αθλητισμός είναι αυτός;».

Ναι, αλλά κάνει λάθος. Και οι αθλητές του τάε κβον ντο φοράμε όλα τα απαραίτητα προστατευτικά, πρόκειται για το άθλημα με τους λιγότερους τραυματισμούς. Η επιθετικότητα που απαιτείται είναι αμοιβαία, την έχουν και οι δύο αθλητές και γίνεται μέσο επιτυχίας αλλά και αλληλοσεβασμού. Επιθετικότητα που οδηγείται από αλληλοσεβασμό αλλά και καταλήγει σε αυτόν - τι σημαντικό αλήθεια».

• Αγωνιστική τακτική που υπαγορεύει στάση ζωής και μακριά από τα γήπεδα. Δυναμισμός στη δύσκολη εποχή μας και παράλληλα αλληλοσεβασμός είναι ζητούμενα στην Ελλάδα των ημερών μας.

Ακριβώς. Ούτως ή άλλως ο αθλητισμός είναι κατάλληλο μέσο κοινωνικοποίησης. Ελπίζω νέα παιδιά όπως εγώ να κατανοήσουν αυτές τις επιδράσεις του αθλητισμού και, αν τους έχει συμβεί, να πάψουν να τρέφουν απαισιόδοξες σκέψεις.

Νίκησα στα τελευταία τρία δευτερόλεπτα ενώ όλα έδειχναν πως θα χάσω. «Μην τα παρατάς ποτέ» είπα και πάλι στον εαυτό μου, το ίδιο λέω, φιλικά, σε κάθε νέο παιδί.

Ο αντίπαλός του στον τελικό (6-6 το αποτέλεσμα ώς τη μέση της δεύτερης περιόδου) ήταν πιο έμπειρος. Δεν μας το είπε αλλά σας βεβαιώνουμε πως ο Απόστολος Τεληκωστόγλου εύχεται να τον βρει μπροστά του σ’ έναν χρόνο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.

Επειδή, ακριβώς, όποιος «δεν τα παρατά ποτέ» αναγνωρίζει πως ο εχθρός του καλού-αργυρού είναι το... καλύτερο-χρυσό σε μεγαλύτερη διοργάνωση, πόσο μάλλον στην κορυφαία.

Ο ίδιος, εκτός των άλλων, αναγνωρίζει όσους τον βοηθούν, ζήτησε με έμφαση χώρο ώστε να τους πει «ευχαριστώ»:

«Εκτός από τους τρεις εθνικούς προπονητές, πολλά οφείλω και μαζί με αυτούς λέω ευχαριστώ στον δάσκαλό μου, Χρήστο Δαλμασίδη, και τον πρόεδρο της Ενωσης Τάε Κβον Ντο Βόρειας Ελλάδας, Χρήστο Μανώλη. Δεν μου επιτρέπεται να ξεχνώ όσους με έχουν βοηθήσει».

Σπύρος Τσάμης
 efsyn.gr