Η “τρίτη γνώμη” …Αρχίζει το ματς αδειάσαν οι δρόμοι ;

Σε 4-5 μέρες ξεκινούν οι επίσημοι αγώνες στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο του νομού. Μετά από μια παύση 6 μηνών, ο ποδοσφαιρικός κόσμος θα απολαύσει και πάλι ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.

 Στο σημείο αυτό ας κάνουμε μια ανάλυση συντακτικού, μια γραμματική ανάλυση, της τελευταίας φράσης. Έτσι, για να θυμηθούμε τις ώρες νεοελληνικών στο σχολείο.

 Ρήμα είναι το «θα απολαύσει». Μάλιστα… Ξεκινάμε ήδη με μια ουτοπία. Ποιος θα απολαύσει; Υποκείμενο είναι «ο κόσμος» και με επιθετικό προσδιορισμό «ο ποδοσφαιρικός». Συνεχίζουμε δηλαδή με μια φαντασίωση πως υπάρχει ποδοσφαιρικός κόσμος (πόσος;)  που απολαμβάνει κάτι. Αντικείμενο λοιπόν το «ποδόσφαιρο» με επιθετικό προσδιορισμό το «ερασιτεχνικό». Ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο το οποίο κοστίζει όμως. Ή όχι;

 Ας δούμε τώρα από κοντά αυτό το ποδόσφαιρο το ερασιτεχνικό το οποίο θα έπρεπε να απολαμβάνουμε. Για να παιχτεί ποδόσφαιρο, ακόμη και ερασιτεχνικό, χρειάζονται τα εξής. Γήπεδα, ποδοσφαιρικοί σύλλογοι με ενεργά μέλη, μια διοργανώτρια αρχή και φυσικά ποδοσφαιριστές. Και τώρα ας τα πιάσουμε με τη σειρά για να δούμε τι πραγματικά έχουμε.

 Τα γήπεδα στα οποία θα παιχτεί ποδόσφαιρο σε τι κατάσταση είναι; Καλύτερη από πέρυσι; Πέρυσι ήταν σε καλύτερη κατάσταση από προ πέρυσι; Βελτιώνεται η κατάστασή τους χρόνο με τον χρόνο όπως επιτάσσει η πρόοδος; Αν κάποιος πει πως όχι και πως αντίθετα χειροτερεύει η κατάστασή τους, να φυλαχτεί από το εύλογο ερώτημα «γιατί;» και από την συνέχειά του ερωτήματος «ποιος/τι ευθύνεται;». Επίσης θα πρόσθετα εγώ «ποιος νοιάζεται και πόσο;».

 Οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι πόσοι είναι και σε τι κατάσταση βρίσκονται; Φέτος δήλωσαν συμμετοχή 31 ομάδες στο κύπελλο και 34 στα πρωταθλήματα Α’ και Β’ κατηγορίας. Σε όλον τον νομό. Είναι περισσότερες από πέρυσι; Πέρυσι ήταν περισσότερες από προ πέρυσι; Αναπτύσσεται δηλαδή το ποδόσφαιρο ως κοινωνική δραστηριότητα μέσω των φορέων του; Αν όχι «γιατί;», «ποιος/τι ευθύνεται;» και «ποιος νοιάζεται και πόσο;». Κλασικά επαναλαμβανόμενα ερωτήματα δηλαδή. Οι λίγοι αυτοί σύλλογοι που υποστηρίζουν πως υπάρχουν, τι νομιμότητα έχουν; Που βρίσκεται η έδρα του κάθε συλλόγου; Έχουν μητρώο μελών; Αν ναι είναι ενημερωμένο; Αν έχουν και είναι και ενημερωμένο, πόσα από τα μέλη του κάθε συλλόγου συνεισφέρουν με κάτι στον σύλλογο; Εν τέλει και μιλώντας για μέλη ποδοσφαιρικών συλλόγων, πόσοι είναι αυτοί που τρέχουν πραγματικά τον κάθε σύλλογο; Πόσοι θα έπρεπε να είναι για να είναι υγιείς οι σύλλογοι; Γιατί δεν είναι τόσοι; Μήπως και αυτοί λιγοστεύουν χρόνο με τον χρόνο;

 Για την διοργανώτρια αρχή, θα εκφράσω τη συμπάθειά μου. Αυτό ακριβώς, τίποτα άλλο.

 Τέλος, ας δούμε και τους πρωταγωνιστές αυτής της απόλαυσης. Τους ποδοσφαιριστές. Αν υποθέσουμε ότι κάθε σύλλογος διαθέτει (;) 22 τέτοιους πρωταγωνιστές τότε περνώντας από τη γραμματική στην αριθμητική και κάνοντας τον πολλαπλασιασμό θα δούμε ότι έχουμε 34 Χ 22 = 728 τέτοιους πρωταγωνιστές σε όλον τον νομό Κοζάνης. Είναι πολλοί; Είναι αρκετοί; Είναι λίγοι; Πληθαίνουν χρόνο με τον χρόνο; Ποιοτικά βελτιώνονται; Τα παιδιά παίζουν μπάλα στον νομό μας; Κι επειδή θεωρώ άδικο και κρίμα να ρίχνονται ευθύνες σε παιδιά, αν δεν παίζουν σε ικανοποιητικό βαθμό «γιατί;», «ποιος/τι ευθύνεται;», «ποιος νοιάζεται και πόσο;».

 Δυο λόγια και για τα καμάρια του νομού μας που θα αγωνιστούν στις ανώτερες κατηγορίες. Για το ΦΣ Κοζάνη και τον Μακεδονικό Φούφα, οι οποίοι θα αγωνιστούν στη Γ’ Εθνική κατηγορία εκφράζω τη συμπόνοια μου. Θα παίξουν σε μια ερασιτεχνική κατηγορία με έξοδα και απαιτήσεις επαγγελματικής κατηγορίας. Η ΑΕΠ Κοζάνης εύχομαι να μάθει μέσα στο 2020 σε ποια κατηγορία θα παίξει…

 Το άρθρο αυτό γκρίνιαξε αρκετά. Το σημαντικό παραμένει πως σε 4-5 μέρες ξεκινούν οι επίσημοι αγώνες. Εδώ θα είμαστε να τα λέμε κάθε Τρίτη.

 Επειδή η μπάλα είναι και πρόβλεψη ας δώσω κι εγώ τις προβλέψεις μου. Βλέπω τους «Σαουδάραβες» της Αιανής να πρωταγωνιστούν. Αν όχι και φέτος τότε πότε; Φυσικά βλέπω και τον ιστορικό Εορδαϊκό να παίζει για την άνοδο. Για τον Εορδαϊκό έχω και την αγωνία να διαπιστώσω πόσο αποδίδει η σοβαρότητα τη σήμερον ημέρα. Ο «είμαι πάντα εδώ» Μακεδονικός Κοζάνης θα παλέψει να κερδίσει το πρωτάθλημα για να γίνει επιτέλους πράξη το όνειρο του προέδρου του. Να αρνηθεί την άνοδο. Οι «από την άλλη πλευρά της μονόδρομης γέφυρας» του Τιτάν Σερβίων θέλουν, αλλά μπορούν; Δε νομίζω. Ας γίνει ασφαλής πρώτα η διέλευση της γέφυρας.

 Από τους υπόλοιπους η ΑΕ Κοζάνης δείχνει να πετυχαίνει τον μεγάλο στόχο της. Την επιβίωση. Ο Μακεδονικός Σιάτιστας φαίνεται να είναι όπως και πέρυσι, δηλαδή «υπάρχω ώσπου να μεγαλώσω». Απομένουν 8 ομάδες. Κάποιες με τις φιλοδοξίες «να πάνε όλα καλά να μην πέσουμε», «να βγει η χρονιά» και κάποιες με το όραμα «θα κάνω την έκπληξη με αισθητή παρουσία». Ίδωμεν…

Μια ιδιαίτερη μνεία αξίζει στον Εθνικό Βατερού ο οποίος επέλεξε να αγωνιστή στη Β’ κατηγορία. Το σημαντικό –για το τοπικό ποδόσφαιρο- είναι να αγωνιστεί! Από εκεί και πέρα η κατάσταση αυτού του συλλόγου συμπυκνώνει όλη την πραγματικότητα του τοπικού ποδοσφαίρου. Γνώμη μου…

«Το ποδόσφαιρο δεν είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Είναι κάτι απείρως πιο σοβαρό».

Bill Shankly κάποτε προπονητής της Liverpool FC.

 

Καλή αγωνιστική χρονιά!

«Ο Σχολιαστής»