Η Τρίτη Γνώμη… Προειδοποιεί

 

                                      Η Τρίτη Γνώμη… Προειδοποιεί

Βλέπω ότι:

- Έφυγε από τη ζωή ο Λάκης Χωλόπουλος. Κομμάτι της ιστορίας του ποδοσφαίρου της Κοζάνης. Με αγωνιστική δράση πριν την ίδρυση του ΦΣ Κοζάνη. Από την εποχή του Ολυμπιακού Κοζάνης. Έφυγε από τη ζωή πραγματικά ένα κομμάτι της ποδοσφαιρικής μας ιστορίας. Να είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

- Συνεχίζονται οι ανακοινώσεις για υποψηφιότητες στις εκλογές της ΕΠΣ Κοζάνης. Χωρίς να αναφέρεται το σωματείο που προτείνει την υποψηφιότητα. Πράγμα αναγκαίο για να είναι κάποιος υποψήφιος. Αναφέρεται όμως ένταξη των «υποψηφίων» σε συνδυασμό. Όταν δεν προβλέπονται συνδυασμοί στην εκλογική διαδικασία. Συνεχίζεται δηλαδή ο εξευτελισμός της διαδικασίας των εκλογών. Δημόσιος εξευτελισμός. Με πομπώδεις ανακοινώσεις. Παρά τις επανειλημμένες επισημάνσεις της στήλης. Να μην το δω προσωπικά; Θα το δω προσωπικά. Και θα επαναλάβω την προειδοποίηση προς τους «υποψηφίους». Αν τυχόν τελικά δεν προταθούν από κανένα σωματείο θα τους θυμηθώ όλους. Έναν προς έναν. Τους σημειώνω.

Η ΕΠΣ είναι το ανώτερο θεσμικά όργανο του ποδοσφαίρου στον νομό μας. Του κοζανίτικου ποδοσφαίρου. Ότι μια επανεκκίνηση τη χρειάζεται το κοζανίτικο ποδόσφαιρο είναι αλήθεια. Αυτή όμως δε θα έρθει γελοιοποιώντας την εκλογική διαδικασία. Δεν είναι τρόπος επανεκκίνησης αυτός. Μάλλον με εγγυημένη συνέχεια της κατάστασης που υπάρχει σήμερα μοιάζει. Με απλή προσπάθεια αλλαγής των πισινών στις καρέκλες μοιάζει.

- Κι άλλον ποδοσφαιριστή από την Κοζάνη πήρε η Hellas Munchen. Η Ελλάς Μονάχου δηλαδή. Τον τερματοφύλακα Γιάννη Πάντο. Στην ανακοίνωση της μεταγραφής αναφέρουν ότι του βρήκαν και δουλειά. Καθόλου άσχημα για τον Γιάννη νομίζω. Πολύ άσχημα για τον τόπο μας όμως. Χωρίς δουλειές, χωρίς ποδοσφαιριστές.

Ακούω ότι:

- Στο προσκήνιο βγήκε το ενδιαφέρον για την ομάδα της Κοζάνης. Άρχισε δηλαδή να εκδηλώνεται το ενδιαφέρον με ονόματα. Χθες υπήρξε συνάντηση των ενδιαφερόμενων με τον Παντελή Καπετάνο. Οι ενδιαφερόμενοι δήλωσαν άμεσα ενδιαφερόμενοι αλλά και έμμεσα. Είπαν δηλαδή στον Παντελή ότι υπάρχουν κι άλλοι από πίσω. Η στήλη γνωρίζει τι γίνεται. Δε θα αναφερθώ όμως σήμερα εκτενώς σε ονόματα και γεγονότα. Δε θέλω να κάψω τις διαπραγματεύσεις. Θα πω μόνο το εξής. Ότι η πρώτη αυτή συνάντηση πήγε έτσι κι έτσι. Αναγνωριστική των προθέσεων εκατέρωθεν ήταν. Σαν τα πρώτα λεπτά ενός ντέρμπι.

- Αναρωτιούνται αρκετοί αν καλύφθηκε το μετοχικό κεφάλαιο στην ΠΑΕ ΑΕΠ ΠΕ Κοζάνης. Κι αν ναι από ποιους; Μερικοί με ρωτάνε με e-mails. Ειλικρινά δεν ξέρω. Υπάρχει μια μυστικοπάθεια επί του θέματος στην Ξηρολίμνη. Καλό θα ήταν να μας πληροφορήσουν. Καλό για όλους μας. Για την αξιοπιστία της ομάδας κυρίως.

Γι’ αυτό λέω ότι:

- Η πρώτη ομάδα του νομού μας φέτος είναι η ΑΕΠ Κοζάνης. Θα παίξει, όταν και αν ξεκινήσει το πρωτάθλημα, στις επαγγελματικές κατηγορίες. Εκεί που χρόνια είχαμε να δούμε ομάδα. Τα brand names όμως του ποδοσφαίρου μας είναι η Κοζάνη κι ο Εορδαϊκός. Ακόμη αυτές οι ομάδες συγκινούν με τα ονόματά τους. Ακόμη. Κι αν στον Εορδαϊκό υπάρχει μια σταθερότητα διοικητική, έστω και χωρίς ενθουσιαστικά αγωνιστικά αποτελέσματα, στην Κοζάνη το τοπίο είναι θολό. Πολύ θολό.

Το καλοκαίρι του 2019 την ομάδα ανέλαβαν οι αδελφοί Καπετάνου. Την ανέλαβαν από τον Αγάπιο. Ο οποίος έδωσε τον αγώνα του για χρόνια. Χωρίς επιτυχία. Με τεράστιο κόστος για τον ίδιο. Κόστος οικονομικό αλλά και ψυχικό. Δεν αντέχεται εύκολα αυτό που έζησε ο Αγάπιος. Να δώσει τον αγώνα του και να μην πετύχει αγωνιστικά. Τεράστια κι η απογοήτευση στον φίλαθλο κόσμο της Κοζάνης. Ο οποίος φίλαθλος κόσμος τα έβαλε με τον Αγάπιο.

Το καλοκαίρι λοιπόν του 2019 οι αδελφοί Καπετάνου παίρνουν τη σκυτάλη από τον Αγάπιο. Η κίνηση προκαλεί ενθουσιασμό στις «κερκίδες» των sites και των καφενείων. Μεγάλες δόξες του ποδοσφαίρου τα αδέλφια Καπετάνου. Μεγάλες και οι προσδοκίες που φέρνουν.

Η αλλαγή της διοίκησης από τον Αγάπιο στον Παντελή όλοι γνωρίζουμε με βάση ποια συμφωνία έγινε. Νομικά η στήλη δεν μπορεί να γράψει τέτοια. Έτσι είναι νομικά σωστό. Να μη γράφεται αυτό που όλοι γνωρίζουμε ότι έγινε. Αφού δεν μπορούμε να αποδείξουμε ότι έγινε. Κι ας το γνωρίζουμε όλοι.

Η συμφωνία λοιπόν μεταξύ Αγάπιου και Παντελή για την μεταβίβαση των ευθυνών της ομάδας είχε, ας τις ονομάσουμε έτσι, υποχρεώσεις. Υποχρεώσεις μάλλον μη συμβατές για ερασιτεχνικό σωματείο. Ακούγεται τον τελευταίο καιρό ο Αγάπιος να λέει ότι δεν τηρήθηκαν πλήρως από την πλευρά του Παντελή. Ας το αφήσουμε αυτό στην άκρη. Έχει μεγάλη σημασία για τον Αγάπιο αλλά μικρή σημασία για τον φίλαθλο κόσμο. Ο φίλαθλος κόσμος κοιτάζει μόνο τα αγωνιστικά αποτελέσματα. Έτσι είναι από τη φύση του.

Ο Παντελής Καπετάνος δεν εμφανίζεται στη διοίκηση της ομάδας. Ούτε ο Κώστας. Εμφανίζονται μόνο στις ανακοινώσεις ότι ανέλαβαν τις τύχες τις ομάδας. Διοικητικά και προπονητικά. Η ομάδα της Κοζάνης έχει προπονητές αυτούς που ανακοινώθηκαν ότι διοικούν. Ο φίλαθλος κόσμος της πόλης θα το δεχτεί αυτό. Κι ας μην ακούγεται όμορφο.

Η ομάδα πάντως αγωνιστικά πετυχαίνει τον στόχο της. Την άνοδο από το τοπικό πρωτάθλημα σε εθνικό πρωτάθλημα. Πετυχαίνει τον στόχο της χωρίς να ενθουσιάσει με το ποδόσφαιρο που παίζει. Καθόλου δεν ενθουσιάζει. Στο σημείο αυτό μεγάλο μέρος του κεφαλαίου που φέρουν τα ονόματα των αδελφών Καπετάνου έχει ήδη καταναλωθεί. Πολύ σύντομα.

Τη φετινή χρονιά τα αδέλφια Καπετάνου ανακοινώνουν πως παραχωρούν την ομάδα στον δικηγόρο από την Θεσσαλονίκη κύριο Αλέξανδρο Αδαμίδη. Μάλιστα δίνουν μαζί και συνέντευξη τύπου. Ο κύριος Αδαμίδης ούτε αυτός εμφανίζεται επίσημα στη διοίκηση του συλλόγου. Φοβερά πράγματα κυρίες και κύριοι. Ας το θυμηθούμε. Αξίζει. Κοινή συνέντευξη τύπου εκείνου που δίνει την ομάδα με εκείνον που την αναλαμβάνει. Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος εμφανίζονται στη διοίκηση. Αλλά είπαμε. Τον φίλαθλο κόσμο τον νοιάζουν μόνο τα αγωνιστικά αποτελέσματα. Και ο κύριος Αδαμίδης φέρνει και αυτός προσδοκίες.

Κάποια στιγμή ανακοινώνεται μια άλλη διοίκηση. Μια «προσωρινή» διοίκηση. Με πρόεδρο τον κύριο Αμπατζίδη. Καταλαβαίνεται; Ακόμη ούτε Αδαμίδης ούτε Καπετάνος. Φοβερά πράγματα σας λέω.

Σύντομα ο κύριος Αδαμίδης αποχωρεί. Από πού αποχωρεί; Από εκεί που δηλώθηκε ότι ήταν. Από τις τύχες της ομάδας. Εύκολο ήταν να αποχωρήσει. Δεν χρειάστηκε ούτε χαρτί παραίτησης να κάνει.

Η ομάδα προλαβαίνει και δίνει ένα ματς φέτος στην Εθνική Ερασιτεχνική. Εντός έδρας με την υπερδύναμη της κατηγορίας. Τον Εθνικό Κεραμιδίου. Χάνει με κατεβασμένα τα χέρια 0-3.

Στη συνέχεια βγαίνει μια «εγκληματική» ανακοίνωση. Λέει το εξής. Αν δε βρεθεί επενδυτής τότε η ομάδα θα αποσυρθεί από το πρωτάθλημα. Απειλείται δηλαδή η ομάδα να παίξει του χρόνου στο Β’ τοπικό. Απειλείται η ψυχολογία του κόσμου. Σε αυτό το σημείο τα αδέλφια Καπετάνου έχασαν μάλλον και την τελευταία πίστωση από τον φίλαθλο κόσμο.

Η στήλη δεν καταδίκασε τα αδέλφια Καπετάνου ούτε τότε. Ελλείψει άλλου υποψηφίου δεν μπορούσε να προσάψει τίποτα στα αδέλφια.

Τώρα όμως έχουμε υποψήφιο. Έτσι φαίνεται. Και τα αδέλφια Καπετάνου έχουν διέξοδο απεμπλοκής από αυτό που ολοφάνερα πλέον δεν μπορούν να υποστηρίξουν.

Ακούγεται ότι για τη μεταβίβαση των ευθυνών της ομάδας ζητούν τους ίδιους όρους με τους οποίους την ανέλαβαν από τον Αγάπιο. Λογικό εκ πρώτης. Όχι όμως εκ δεύτερης. Ούτε εκ τρίτης. Και θα το εξηγήσω.

Αν δεν ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των αδελφών Καπετάνου μπορούν να συνεχίσουν; Ή θα ρίξουν την ομάδα στην πλήρη ανυποληψία; Τι θέλω να πω. Ότι από τώρα και στο εξής τα αδέλφια Καπετάνου παίρνουν μια ευθύνη. Και θα κριθούν με βάση αυτή. Αν δε δώσουν την ομάδα έστω και άνευ όρων παίρνουν την πλήρη ευθύνη των αποτελεσμάτων. Κανένα ελαφρυντικό δε θα έχουν πια.

Επαναλαμβάνω. Εφόσον υπάρχει πρόταση από άλλον ή άλλους να αναλάβουν, ο Παντελής πρέπει να το ζυγίσει. Αν δεν ικανοποιηθούν οι όροι με τους οποίους παραχωρεί την ομάδα βάζει σε κίνδυνο το όνομά του. Η αίσθηση θα είναι η εξής. Πως μπροστά στη δική του ικανοποίηση ρισκάρει τις τύχες τις ομάδας. Και τις ρισκάρει με μικρές πιθανότητες επιτυχίας. Αυτό ο φίλαθλος κόσμος δε θα μπορέσει ποτέ να το δεχτεί. Ούτε και η στήλη. Η οποία στήριξε τα αδέλφια Καπετάνου ελλείψει άλλης πρότασης.

Συνοψίζω την κεντρική ιδέα. Αν τα αδέλφια Καπετάνου δε δώσουν την ομάδα έστω και άνευ όρων τότε είναι πλήρως υπεύθυνοι για την πορεία της. Αν πετύχουν η στήλη θα καταπιεί τη γλώσσα της. Αν αποτύχουν όμως θα τους προσάψει τα δέοντα.

Είναι δύσκολο να δεχτεί κάποιος πως το ποδοσφαιρικό brand της πόλης μπορεί να είναι «όμηρος» προσωπικών ικανοποιήσεων. Έστω και αν αυτές οι «ικανοποιήσεις» θεωρούνται  δίκαιες. Γνώμη μου…

«Χωρίς δεκάρα πως θα παντρευτούμε Μανωλιό μου;»

Βαρβάρα Τσιμπούλη, στιχουργός

«Ο Σχολιαστής»

itritignomi@yahoo.com