Το πρώτο θέμα έχει τίτλο Γιώργος Κατσίκας. Και σε διαστολή ο Γιώργος Κατσίκας κι η Βάσω.
Ο Γιώργος είναι ένας οικοδεσπότης των αθλητικών δρώμενων της Δυτικής Μακεδονίας. Όλων των αθλητικών δρώμενων. Συντηρεί την αθλητική ενημέρωση. Αυτός κι η σύζυγός του. Η Βάσω. Κι άλλοι τη συντηρούν. Κι εκείνοι αξιέπαινοι. Ο Γιώργος όμως είναι η τοπική αθλητική σταθερά. Και πως τη συντηρεί την αθλητική ενημέρωση… Τη μεγαλοποιεί ο Γιώργος. Επεξεργάζεται και δημοσιεύει την κάθε είδηση δίνοντας μεγαλύτερη αξία στα αθλητικά δρώμενα από την πραγματική τους αξία. Ο Γιώργος γράφει για τα τοπικά πρωταθλήματα σαν να είναι η Super League. Γράφει για τις ομάδες της Περιφέρειας που είναι στη Γ’ Εθνική σαν να παίζουν στο Europa League. Και γράφει για την ΑΕΠ Κοζάνης σαν να παίζει σε όμιλο του Champions League.
Ο Γιώργος προβάλει αδιακρίτως τους ανθρώπους του τοπικού ποδοσφαίρου. Παράγοντες, προπονητές και αθλητές βρίσκουν αδιάκριτη προβολή του έργου τους και της προσωπικότητάς τους από τον Γιώργο και την Βάσω. Στο ίδιο υπερβολικό μέτρο. Τιμώντας με το παραπάνω τον μόχθο του καθενός. Υποστηρίζοντας τον μόχθο του καθενός.
Όσοι μοχθούν στον αθλητισμό του τόπου μας οφείλουν στον Γιώργο. Άλλοι το αναγνωρίζουν, άλλοι όχι. Εγώ λέω ότι του οφείλουν όλοι. Όχι ότι ο Γιώργος και η Βάσω επιζητούν την επιβράβευση και την αναγνώριση. Κάθε άλλο. Στα παλιά τους βίντεο τη γράφουν και την επιβράβευση και την αναγνώριση. Εγώ το επισημαίνω. Όχι εκείνοι.
Ο Γιώργος με φιλοξένησε στο site του. Έγραψα άρθρα γνώμης. Ποτέ δεν έκανε παρεμβάσεις. Δημοσίευε αυτούσια τα κείμενα που του έστελνα. Ούτε ένα κόμμα δεν άλλαζε. Ακόμη κι όταν τον ειρωνεύτηκα μερικές φορές. Με την ιδιότητά του ως προέδρου σωματείου φυσικά. Ο Γιώργος δημοσίευσε αυτούσια την πλάκα που του έκανα. Όπως δημοσίευσε και όλα όσα έγραφα κι ας διαφωνούσε ριζικά με πολλά από αυτά. Το είπαμε. Δεν το είπαμε; Ο Γιώργος δημοσιεύει τα πάντα. Όποιος αμφιβάλλει ας του στείλει κάτι για δημοσίευση. Ας του ζητήσει να γράφει άρθρα γνώμης. Με γνώμες αντίθετες από τις δικές του.
Ο Γιώργος και η Βάσω είναι υποδείγματα δημοσιογραφίας. Υποδείγματα όχι μόνο τοπικά, αλλά και πανελλαδικά. Ο Γιώργος και η Βάσω ζουν και αναπνέουν αθλητική δημοσιογραφία.
Ο Γιώργος είναι και πρόεδρος του Μακεδονικού Κοζάνης. Συντηρεί και σύλλογο δηλαδή. Με αξιοπιστία αξιοθαύμαστη. Ούτε ο Γιώργος ούτε η Βάσω είναι φραγκάτοι. Είναι η ψυχή και η ανάσα του Μακεδονικού Κοζάνης όμως. Και δείτε τα αποτελέσματά τους παρακαλώ. Και αφού τα δείτε θα σας παρακαλέσω ξανά να τους δώσετε τα εύσημα. Εκτός αν νομίζετε ότι είναι εύκολο το έργο τους και μπορεί ο καθείς να το πετύχει. Τότε μην τους δώσετε τα εύσημα. Εξάλλου είπαμε. Ούτε τα επιζητούν, ούτε τα έχουν ανάγκη. Στο παλιό τους το Σκαφίδι τα έχουν γραμμένα. Εκείνο το Σκαφίδι που με προσωπική εργασία φροντίζουν και συντηρούν. Για να έχουν οι ποδοσφαιριστές που να κλωτσούν την μπάλα.
Ο Γιώργος και η Βάσω δεν προβάλουν τον Μακεδονικό Κοζάνης περισσότερο από τα άλλα σωματεία στα δικά τους μέσα ενημέρωσης. Στις δικές τους εκπομπές. Το δικό τους σωματείο για το οποίο ματώνουν καθημερινά έχει την ίδια προβολή και αντιμετώπιση στα δικά τους μέσα ενημέρωσης. Ο Γιώργος και η Βάσω έχουν τη δύναμη να διαχωρίσουν την ομάδα τους από τη δική τους αθλητική δημοσιογραφία. Πόσοι από εμάς θα είχαμε την ίδια δύναμη; Ε; Μεταξύ μας μιλάμε τώρα. Πόσοι;
Ο Γιώργος και η Βάσω φέρονται στους αθλητές του συλλόγου τους όπως και στα παιδιά τους. Αυτό ακούγεται κλισέ. Ας το διορθώσω. Φέρονται στους αθλητές τους σαν σε φίλους τους. Έτσι γουστάρουν κι έτσι κάνουν. Και επιβεβαιώνονται εν πολλοίς. Μετά. Στον αγωνιστικό χώρο.
Ο Γιώργος και η Βάσω αγαπούν το ίδιο –άντε, σχεδόν το ίδιο- και τους αθλητές, προπονητές και παράγοντες και των άλλων ομάδων. Ο Γιώργος και η Βάσω χαίρονται με την επιτυχία οποιουδήποτε αθλητή, οποιασδήποτε ομάδας.
Ο Γιώργος και η Βάσω είναι υποδείγματα παραγόντων ποδοσφαίρου. Ζουν και αναπνέουν για το ποδόσφαιρο. Και της ομάδας τους και της κάθε τοπικής ομάδας.
Ο Γιώργος Κατσίκας στις προσωπικές του σχέσεις είναι παλικάρι. Κερνάει περισσότερο από όσο τον κερνούν. Με τη γενικότερη έννοια. Αλλά και την ειδικότερη. Είναι κύριος. Όσοι τον ζουν στην καθημερινότητα ξέρουν.
Ο Γιώργος είναι ένας άριστος φίλος με τους φίλους.
Ο Γιώργος και η Βάσω δεν πλούτισαν από αυτά. Κάθε άλλο. Ούτε ένα φωτοβολταϊκό πάρκο δεν εξασφάλισαν στους ίδιους και στα παιδιά τους. Το όνομά τους μόνο εξασφάλισαν. Την αξιοπρέπειά τους. Και τη συνείδησή τους για την προσφορά τους στο ποδόσφαιρο. Ως δημοσιογράφοι, ως παράγοντες, ως φίλοι κάθε ποδοσφαιράνθρωπου.
Ο Γιώργος δεν είναι άγιος. Δεν υπάρχουν άγιοι σου λέω. Υπάρχουν μόνο κοινοί θνητοί. Με ελαττώματα, αδυναμίες, εμπάθειες και αστοχίες. Αυτά τα πράγματα που οι περισσότεροι από εμάς αρεσκόμαστε να βρίσκουμε στους άλλους συχνά και ποτέ στον εαυτό μας.
Έτσι κι ο Γιώργος Κατσίκας. Έχει κάνει λάθη. Έχει αδικήσει και ανθρώπους. Αν είναι να κριθεί ως άγιος θα καταδικαστεί. Αν είναι να κριθεί ως άνθρωπος εγώ θα τον έλεγα παθιασμένο. Άνθρωπο γεμάτο πάθος γι’ αυτό που κάνει. Και το πάθος αρκετές φορές οδηγεί σε λάθη, αδικίες και αστοχίες. Η διαφορά πάντα θα είναι στις προθέσεις. Κι οι προθέσεις του Γιώργου γενικώς δεν είναι κακές. Κάθε άλλο.
Ο Γιώργος θα χειροκροτήσει ας πούμε άκριτα –κυριολεκτικά άκριτα- κάθε νέα προσπάθεια διοικητική σε συγκεκριμένο σύλλογο. Καλοπροαίρετα. Με το πάθος της ελπίδας να αποδώσει αυτή η κάθε νέα προσπάθεια. Όταν δεν αποδώσει και αποδειχθεί φρούδα με το ίδιο πάθος θα απογοητευτεί και θα αντιδράσει. Ίσως άκριτα, ίσως παρορμητικά. Τι να κάνουμε… Μπορεί κανείς να φανταστεί τον Γιώργο χωρίς πάθος με τα καλά και τα κακά που το πάθος φέρνει; Αλίμονο στο ποδόσφαιρο και την αθλητική δημοσιογραφία του τόπου μας αν μας λείψει ο Γιώργος και το πάθος του.
Τέλος στην περιγραφή του Γιώργου και των πρακτικών του. Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Διότι όπως είπα ένιωσα ηθική ευθύνη. Πότε την ένιωσα; Χθες το βράδυ. Όταν είδα ένα όνειρο.
Ήταν λέει στο όνειρο κάποιοι δυνατοί, πολύ δυνατοί, που θέλαν να αποκλείσουν τον Γιώργο από την ειδησεογραφία. Εφιάλτη είδα. Είδα το ποδόσφαιρο χωρίς τον Γιώργο στην ενημέρωση. Επειδή δεν άρεσε στους δυνατούς. Κάτι δυνατοί ρε παιδιά… Σαν ξένοι έμοιαζαν (όρκο δεν παίρνω), με ακριβά αυτοκίνητα και συνοδεύονταν από άλλους ανθρώπους. Αυτοί οι άλλοι έμοιαζαν άνθρωποι επιρροής. Έδειχναν και ντόπιοι. Δεν είμαι σίγουρος πόσο ντόπιοι ήταν. Ειδικά στην ψυχή. Εφιάλτης σας λέω.
Κι είπα ας γράψω κάτι για τον Γιώργο και την προσφορά του. Μην τυχόν και γίνει ο εφιάλτης πραγματικότητα. Αυτά…
Πάμε στο δεύτερο θεματάκι. Το δεύτερο έχει να κάνει με κάποιες ερωτήσεις που δέχτηκα από έναν περίεργο τύπο που κάνει περίεργες ερωτήσεις. Αυτές τις ερωτήσεις θέλω να μεταφέρω αυτούσιες και σε εσάς. Εγώ δεν τις απάντησα. Όποιος θέλει και δε βαριέται απαντάει. Στον καθρέφτη με τις χάντρες.
«Αν στον τόπο σου οι τοπικοί άρχοντες επένδυαν οι ίδιοι ή τα τέκνα τους σε επενδυτικά σχέδια ενόσω είναι εν ενεργεία τοπικοί άρχοντες πως θα ένιωθες;»
«Αν αυτά τα επενδυτικά σχέδια ήταν σε άμεση ή έμμεση σχέση με τις αρχοντικές αποφάσεις των αρχόντων σου πως θα το έκρινες;»
«Η φράση Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει τι σημαίνει για σένα;»
«Ένα δάσος το κληρονομούμε από τους γονείς μας ή το έχουμε δανειστεί από τα παιδιά μας;»
«Αγαπάς περισσότερο μια ομάδα από την οικονομία του τόπου σου;»
«Στα παιδιά σου θέλεις να αφήσεις για να βλέπει μια ομαδάρα ή ένα δάσος από προοπτικές;»
«Πόσες θέσεις εργασίας φέρνει η κάθε διαφορετικού είδους επένδυση;»
«Πότε καταλαβαίνεις ότι κάποιος σε παίρνει για “ιθαγενή”;»
«Όταν γίνεται μια επένδυση στο ποδόσφαιρο από ανθρώπους ξένους με το άθλημα τι σκέφτεσαι;»
«Τα αντικείμενα χάντρες και τα αντικείμενα καθρεφτάκια μπορούν να έχουν και ποδοσφαιρικό χαρακτήρα;»
«Τι δικό τους παρέδιδαν οι ιθαγενείς παλιά πολύ παλιά, όχι σήμερα, για να πάρουν χάντρες και καθρεφτάκια;»
Αυτά τα ολίγα και έκτακτα. Και για όσους σκεφτούν ότι ο Γιώργος με έβαλε να τα γράψω θα πω το εξής. Ο Γιώργος δε ζητάει να γράψουν γι’ αυτόν. Μια χαρά υπερασπίζεται τον εαυτό του και μόνος του. Άλλοι μπορεί και να ζητήσουν ο Γιώργος να γράφει «όπως πρέπει». Κάποιοι που εμφανίζονται μόνο στα κακά όνειρά μας. Εκείνα που βλέπουμε όταν κλείσουμε τον διακόπτη του ρεύματος. Είτε ρεύματος λιγνίτη είτε ρεύματος από ΑΠΕ. Γνώμη μου…
Καλή Ανάσταση σε όλους! Κυριολεκτικά σε όλους!
«Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί κι εμείς γελούσαμε»
Γιώργος Σκούρτης, ποιητής
«Ο Σχολιαστής»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε αποφύγετε ύβρεις και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, ειδικά σε προσωπικό επίπεδο. Σχόλια υβριστικά και άσχετα με το δημοσιευμένο θέμα θα διαγράφονται.