Ο προπονητής είναι πάντα ο πρώτος που πληρώνει το τίμημα. Όταν κάτι στραβώσει, όταν η ομάδα δεν αποδίδει όπως πρέπει, όταν τα αποδυτήρια χάσουν την ισορροπία τους, είναι αυτός που θα αποχωρήσει. Ένας φεύγει πολύ πιο εύκολα από έντεκα, δώδεκα ή δεκατρείς.
Ο Χάρης Βοριαζίδης πήρε τα ηνία της Κοζάνης από το δίδυμο Γιάννη Παρασκευά και Γιώργο Τσέπουρα, αναλαμβάνοντας ένα μεγάλο ρίσκο. Κάτι προφανώς δεν πήγαινε καλά, κάτι που οδήγησε τη διοίκηση στην απόφαση να προχωρήσει σε αλλαγή. Δεν σταματάς μια συνεργασία όταν σε καλύπτει. Κάποιοι λένε πως πλήρωσε επιλογές του, άλλοι πως χάθηκαν τα αποδυτήρια και έπρεπε να γίνει κάτι άμεσα.
Όσοι γνωρίζουν το ποδόσφαιρο της Κοζάνης, ξέρουν καλά το ήθος και τη συνέπεια του Βοριαζίδη. Η απομάκρυνσή του, όμως, δείχνει πως η διοίκηση είχε σοβαρούς λόγους να ταράξει τα νερά σε μια κρίσιμη καμπή της σεζόν. Και δεν ήταν μια βιαστική απόφαση εν βρασμώ. Άλλωστε, η αλλαγή ήρθε μετά από νίκη – κάτι που σπάνια συμβαίνει. Εκεί όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά.
Τα ηνία περνούν τώρα στον Νίκο Κατακαλίδη. Έναν έμπειρο προπονητή, δουλευταρά, που δίνει τεράστια σημασία στην πειθαρχία και τη συνοχή του συνόλου. Έναν "ποδοσφαιρικό μάγκα", που ξέρει πώς να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις. Θα έχει χρόνο να γνωρίσει τους παίκτες, να ισορροπήσει τα αποδυτήρια και, πάνω απ' όλα, να οδηγήσει την ομάδα στην επίτευξη του στόχου της: την παραμονή.
Αυτός ο στόχος, μετά τις ανακατατάξεις στην αρχή της χρονιάς, μοιάζει σχεδόν με άθλο. Αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.
Η Κοζάνη πρέπει να πετύχει. Και πρέπει να πετύχει τώρα.
Καλή επιτυχία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε αποφύγετε ύβρεις και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, ειδικά σε προσωπικό επίπεδο. Σχόλια υβριστικά και άσχετα με το δημοσιευμένο θέμα θα διαγράφονται.