Μακεδονικός Κοζάνης: «Η μέρα που θα γυρίσουμε σπίτι…»

Η μέρα που θα επιστρέψουμε στο γήπεδό μας, στη Νέα Νικόπολη, θα σημαίνει πολλά περισσότερα από μια απλή επιστροφή στην κανονικότητα. Για εμάς στον Μακεδονικό Κοζάνης, το γήπεδο μας  δεν είναι απλώς ένας χώρος διεξαγωγής αγώνων. Είναι ο τόπος όπου χτυπάει η καρδιά μας, εκεί όπου το πάθος, η ένταση και η ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα γίνονται ένα.Γιατί το γήπεδο μας δεν είναι μόνο τσιμέντο και γρασίδι. Είναι οι φωνές, οι αναμνήσεις, τα συναισθήματα που δεν σβήνουν. Είναι το τελετουργικό κάθε Σαββατοκύριακου — η προσμονή, το δέσιμο, η συνήθεια που έγινε τρόπος ζωής.

Και όπως κάθε συνήθεια που κουβαλά ψυχή, έτσι κι αυτή, όταν σου λείψει, πονάει.
Το γήπεδο είναι εθιστικό.

Δυστυχώς, φέτος είμαστε αναγκασμένοι να στερηθούμε το σπίτι μας. Παρότι η αρμόδια επιτροπή του Δήμου αρχικα έκρινε το γήπεδο ασφαλές, η μη αδειοδότησή του λόγω ενός «παλιού καρόδρομου» που υπήρχε κάποτε στο κτηματολόγιο — και πλέον δεν υπάρχει ούτε ίχνος του — μας κρατά μακριά από τη φυσική μας έδρα.

Ελπίζουμε και ευχόμαστε να λυθεί σύντομα αυτή η παρεξήγηση και να αποχαρακτηριστεί ο δρόμος, ώστε να επιστρέψουμε εκεί που ανήκουμε.

Η μη χρήση του γηπέδου μας δεν είναι απλώς μια γραφειοκρατική δυσκολία. Είναι κάτι βαθιά ψυχικό. Για όλους εμάς στον Μακεδονικό, είναι επώδυνο να μην μπορούμε να παίξουμε εκεί που μεγαλώσαμε, εκεί που χτίστηκαν οι αναμνήσεις και οι φιλίες μας, εκεί που φάγαμε ώρες δουλειάς 

Είναι σαν να σου λείπει το σπίτι σου.

Η αγωνία μας είναι μεγάλη, αλλά μεγαλύτερη είναι η θέλησή μας να γυρίσουμε.
Καλούμε όλους τους υπεύθυνους φορείς να κατανοήσουν την αγωνία και την ανάγκη μας και να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους ώστε να ξεπεραστούν τα εμπόδια μια ώρα νωρίτερα.

Μέχρι τότε, θα κάνουμε υπομονή.

Θα συνεχίσουμε με το ίδιο πάθος, με την ίδια φλόγα, όπου κι αν αγωνιζόμαστε.
Αλλά να ξέρετε…

Μας λείπει η Νέα Νικόπολη.
Μας λείπει το σπίτι μας..